++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, Patrona Polski

28 kwietnia 2025 r.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 27 kwietnia - Święto Bożego Miłosierdzia

++++++++++++++++++++++++++++++

Odpust związany z Niedzielą Miłosierdzia Bożego:

Ażeby wierni przeżywali dzisiejsze święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty Jan Paweł II w roku 2002 rozporządził, że w Niedzielę Miłosierdzia będzie można dostąpić odpustu zupełnego. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać. Udziela odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Również odpust związany z Koronką do Miłosierdzia Bożego:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

 DEKRET
o związaniu odpustów z aktami kultu
spełnianymi dla uczczenia Bożego Miłosierdzia

«Miłosierdzie Twoje, Boże, nie zna granic, niewyczerpany jest skarbiec Twojej dobroci…» (modlitwa po hymnie Te Deum). «Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc» (modlitwa z XXVI niedzieli okresu zwykłego) – tak śpiewa, wiernie i z pokorą, święta Matka Kościół. Niezmierzona  łaskawość Boża,  okazywana zarówno  całemu rodzajowi ludzkiemu, jak i każdemu człowiekowi, przejawia się bowiem w sposób szczególnie wyraźny, gdy sam Bóg wszechmogący odpuszcza grzechy i uchybienia moralne, winnych  zaś po ojcowsku  dopuszcza na  nowo do przyjaźni z sobą, którą z własnej winy utracili.

Wierni, poruszeni tym do głębi serca, rozpamiętują  tajemnice Bożego przebaczenia i z pobożnością je sprawują; rozumieją oni w pełni, jak bardzo jest godziwe, a nawet konieczne, aby Lud Boży wielbił specjalnymi modlitwami Boże Miłosierdzie i zarazem – spełniwszy z wdzięcznym sercem wymagane uczynki i niezbędne warunki – mógł uzyskiwać duchowe dobra czerpane ze skarbca Kościoła. «Misterium paschalne stanowi szczytowy punkt tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia, które zdolne jest usprawiedliwić człowieka, przywrócić sprawiedliwość w znaczeniu owego zbawczego ładu, jaki Bóg od początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie» (Dives in misericordia, 7).

Istotnie,  Miłosierdzie  Boże zdolne  jest przebaczyć  najcięższe  nawet grzechy, ale czyniąc to, skłania wiernych do wzbudzenia w sobie nadprzyrodzonego żalu, nie tylko psychologicznego, za własne grzechy, tak że podejmują oni – również z pomocą łaski Bożej – mocne postanowienie, by już więcej nie grzeszyć. Takie duchowe usposobienie pozwala rzeczywiście uzyskać wybaczenie grzechów śmiertelnych, kiedy wierny przyjmuje z pożytkiem sakrament pokuty, lub też żałuje za nie przez akt doskonałej miłości bądź doskonałego żalu i postanawia przystąpić jak najprędzej do sakramentu pokuty. Nasz Pan Jezus Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym poucza nas bowiem, że grzesznik winien wyznać swoją nędzę przed Bogiem, mówiąc: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już  nie jestem  godzien  nazywać  się  twoim synem» (Łk 15, 18–19), i dostrzec w tym działanie Boże: «był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się» (Łk 15, 32).

Ojciec Święty Jan Paweł II, wiedziony pasterską  troską o dusze i poruszony rozważaniem dobroci Ojca Miłosierdzia, pragnąc wpoić głęboko w umysły wiernych te nakazy i pouczenia wiary chrześcijańskiej, postanowił, aby II Niedziela Wielkanocna była poświęcona rozpamiętywaniu ze szczególną pobożnością tych darów łaski, i nadał jej miano Niedzieli Miłosierdzia Bożego (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, dekret Misericors et miserator, 5 maja 2000 r.).

Ewangelia z II Niedzieli Wielkanocnej opowiada o przedziwnych dziełach, jakich dokonał Chrystus Pan w samym dniu zmartwychwstania, gdy po raz pierwszy ukazał się publicznie: «Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: ‘Pokój wam!’ A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: ‘Pokój wam! Jak Ojciec Mnie  posłał, tak i  Ja  was  posyłam’. Po  tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’» (J 20, 19–23).

Ażeby wierni przeżywali to święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty rozporządził, że we wspomnianą niedzielę będzie można dostąpić odpustu zupełnego, zgodnie ze wskazaniami podanymi poniżej. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Dzięki temu wierni w sposób doskonalszy zachowywać będą ducha Ewangelii, urzeczywistniając w sobie odnowę wskazaną i wprowadzoną przez Sobór Watykański II: «Chrześcijanie, pamiętając o słowach Pana: ‘Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali’ (J 13, 35), niczego nie powinni pragnąć goręcej, niż żeby coraz wielkoduszniej i skuteczniej służyć ludziom w dzisiejszym świecie. (…) Ojciec zaś chce, abyśmy we wszystkich ludziach rozpoznali Chrystusa jako brata i skutecznie miłowali, tak słowem, jak i czynem» (Gaudium et spes, 93).

Dlatego Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać – podczas audiencji udzielonej w dniu 13 czerwca 2002 r. niżej podpisanym, przełożonym Penitencjarii Apostolskiej, zechciał przyznać odpusty na następujących zasadach:

Udziela się odpustu zupełnego  na zwykłych  warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Udziela się odpustu cząstkowego wiernemu, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań.

Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.

Kapłani pełniący posługę duszpasterską, zwłaszcza proboszczowie, winni informować w najwłaściwszy sposób wiernych o tym zbawiennym rozporządzeniu Kościoła, gorliwie i ofiarnie słuchać ich spowiedzi, zaś w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po odprawieniu Mszy św. lub Nieszporów, albo podczas nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, przewodniczyć – z godnością należną temu obrzędowi – odmawianiu zaleconych wyżej modlitw; pomni wreszcie, że «błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7), niech głosząc katechezę zachęcają łagodnie wiernych, aby jak najczęściej spełniali uczynki miłości bliźniego lub miłosierdzia, idąc za przykładem i przykazaniem Jezusa Chrystusa, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w drugiej koncesji ogólnej Enchiridion Indulgentiarum.

Niniejszy dekret ma moc wieczystą. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia.

Rzym, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 29 czerwca 2002 r., w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Abp Luigi de Magistris
(tyt. Nova)
Propenitencjarz Większy
Gianfranco Girotti OFMConv
Regens

Dekret
o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002

Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

Jeżeli zaś ci  wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”).

W  innych  zaś  okolicznościach  odpust  będzie  cząstkowy.  Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

+ Alojzy de Magostris
Arcybiskup tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Komunikat Biskupa Kieleckiego w związku ze śmiercią Papieża Franciszka

 Drodzy Diecezjanie!

             Śmierć Ojca Świętego Franciszka przypomina, że skoro w nadziei zostaliśmy zbawieni, to nasza przyszłość nie zamyka się w doczesności, ale sięga domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele (J14,2). Modląc się za zmarłego Ojca Świętego dziękujemy Bogu za dar Jego osoby, posługi apostolskiej oraz radosnego niesienia Dobrej Nowiny w myśl słów będących tytułem jednej z Jego adhortacji – „Cieszcie się i radujcie”.

             W tych dniach żałoby i smutku, które przeżywamy w Oktawie Wielkanocy, proszę o podjęcie modlitwy za zmarłego Biskupa Rzymu, zaś księży proboszczów o sprawowanie Mszy św. w parafii w Jego intencji w piątek, 25 kwietnia. W Bazylice Katedralnej w Kielcach będę przewodniczył Mszy św. w intencji Papieża o godz. 18.00. Natomiast w sobotę, 26 kwietnia o godz.10.00, gdy w Watykanie rozpoczną się uroczystości pogrzebowe, niech w całej diecezji rozlegną się dzwony. 

             Niech czas żałoby i ufnej modlitwy będzie dla nas sposobnością do ożywienia wiary w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne.

† Jan Piotrowski

BISKUP KIELECKI

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

6 kwietnia 2025 r. - 5 Niedziela Wielkiego Postu (rok C)

    Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku.

    Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».

J 8, 1-11

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*********************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 30 marca 2025 r.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Modlitwa Duchowej Adopcji

Każdego dnia osoby, które przystąpiły do duchowej adopcji dzieci poczętych odmawiają jedną dziesiątkę różańca oraz poniższą modlitwę: 

Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością

oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, “Człowieka Zawierzenia”, który opiekował się Tobą,

proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady i które duchowo adoptowałem.

Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby zachowali je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś.

Amen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 9 marca 2025 r.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

8 Marca - Dzień Kobiet

Matko łaski pełna, cała Twoja kobieca istota wyraża delikatność i czułość Twojego Serca. Maryjo, każdy Twój gest, słowo, spojrzenie jest przepełnione miłością. Matko Pięknej Miłości ukaż dziewczętom i kobietom całego świata wartość i sens miłości czystej, bezinteresownej, oddanej aż po dar z siebie. Otwórz ich serca na miłość, która wyzwala z tego, co zamyka na życie. Matko z wielką troską pochylona nad Dzieciątkiem w Betlejem i nad każdym człowiekiem i jego historią życia. Naucz dziewczęta i kobiety szacunku, poszanowania praw i godności własnej oraz osób postawionych na ich drogach życia. Maryjo, niech Twoje wrażliwe, pełne dobroci Serce będzie dla nich wzorem budowania serdecznych i szczerych relacji z drugim człowiekiem i uwrażliwi na sprawy innych ludzi. Matko z nami idąca, spraw by ich serca i umysły były świadome wielkiej prawdy, że są umiłowanymi dziećmi Boga a ich ciała są żywą Świątynią Ducha Świętego, który uzdalnia do wszelkiego dobra i czyni prawdziwie wolnymi. Matko Dobrej Rady naucz dziewczęta i kobiety patrzeć i rozumieć w wierze sens zdarzeń ich życia oraz dobrze odczytać i wypełnić swoje powołanie do służby w Kościele, w rodzinie i w świecie. Bądź Przewodniczką i Wspomożycielką na ścieżkach ich ziemskiego pielgrzymowania. W Twoje Dłonie składamy nasze prośby, a Ty Matko Wszystkich Żyjących, zanieś je przed tron Twego Syna Chrystusa. Amen.

++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

W ŚRODĘ POPIELCOWĄ LUDZIE WIERZĄCY ZACHOWUJĄ POST ŚCISŁY

tzn. tylko 3 POSIŁKI w tym 1 do syta

+++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++

********************************************************************

16 marca 2025 r.:

                  Łk 9, 28b-36

    Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.

    Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.

   A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam.

   A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*********************************************************

***************************************

**************************************************

***************************************************************

++++++++++++++++++++++++++

***********************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 lutego Kościół katolicki wspomina św. Błażeja. Tego dnia w wielu parafiach udzielane jest tzw. błogosławieństwo św. Błażeja, uważanego m.in. za patrona chorób gardła. Podczas tej ceremonii ksiądz przykłada do gardła dwie skrzyżowane świece.

Św. Błażej był biskupem Sebasty w Anatolii i w okrutny sposób został zamordowany za wiarę ok. 316 r. za panowania cesarza Licyniusza. Udzielane od XVI w. błogosławieństwo ma strzec także przed zarazą i bólami zębów. Święty jest patronem lekarzy, piekarzy, kapeluszników, wytwórców wosku, tkaczy, handlarzy wełną i muzykantów. Jest też czczony jako patron dobrej pogody oraz opiekun bydła. Należy do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli.

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

5 lutego - dzień św. Agaty

W dzień św. Agaty poświęca się pieczywo, sól i wodę, które mają chronić ludność od pożarów i piorunów. Poświęcone kawałki chleba wrzucano do ognia, by wiatr odwrócił pożar w kierunku przeciwnym. W dniu jej liturgicznego wspomnienia karmiono bydło poświęconą solą i chlebem, by je uchronić od zarazy. Św. Agata jest patronką Sycylii, miasta Katanii oraz ludwisarzy. Wzywana przez kobiety karmiące oraz w chorobach piersi. Św. Agata czczona jest jako patronka zawodów mających kontakt z ogniem: kominiarzy, ludwisarzy, odlewników.

Przysłowia mówią:

                     Gdzie święta Agata,
                     Bezpieczna tam chata.

oraz 

           Sól świętej Agaty,
           Strzeże od ognia chaty.

*************************************************

++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 26 stycznia 2025 r.

           Czytanie z Księgi Nehemiasza

Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.

Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi.

Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».

         Oto słowo Boże.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*****************************************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

24 grudnia 2024 r. papież Franciszek zainauguruje w Watykanie Rok Jubileuszowy nazywany inaczej Rokiem Świętym. Na stronach Starego Testamentu znajdziemy wzmianki, z których jasno wynika, że już naród żydowski obchodził Rok Święty jako rok występujący po siedmiu pełnych latach szabatowych (i tak na przykład 50. rok był obchodzony właśnie jako Rok Święty). Każdorazowo, ten wielki jubileusz był ogłaszany przez dźwięk rogu i to właśnie od nazwy tego rogu wywodzi się popularne dziś określenie „jubileusz”. 

Tradycja Roku Świętego w Kościele chrześcijańskim pojawiła się w roku 1300, kiedy to jako pierwszy papież Bonifacy VIII podjął decyzję o jego ogłoszeniu. Początkowo taki Święty Jubileusz miał być obchodzony co 100 lat, ale w związku z petycją Rzymian, papież Klemens VI w roku 1342 okres ten skrócił do 50 lat. Decyzją papieża Pawła II okres pomiędzy jubileuszami został z kolei skrócony do lat 25 i ten stan rzeczy funkcjonuje do dziś. W literaturze przedmiotu możemy też spotkać się z określeniem „Zwyczajny Rok Jubileuszowy”. Określenie zwyczajny wynika z regularności: co 25 lat. Na przestrzeni wieków, Papieże ogłaszali dodatkowo tzw.  „Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy” związany z konkretną i nadzwyczajną z punktu widzenia historii Kościoła rocznicą. Taki Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy obchodziliśmy np. w 2015 decyzją obecnie urzędującego papieża Franciszka. Wiadomo już także, że rok 2033 będzie takim Nadzwyczajnym Rokiem z uwagi na upływ 2000 lat od męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. 

Zakończy się on 6 stycznia 2026 r.

Rok Jubileuszowy to czas szczególnej łaski dla wiernych, to także szansa uzyskania odpustu zupełnego związanego z nawiedzeniem kościołów jubileuszowych. Decyzją Biskupa Kieleckiego Jana Piotrowskiego na czas trwania Roku Świętego 2025 ustanowionych zostało szesnaście kościołów jubileuszowych.  

Pamiętajmy, że podstawową łaską, związaną z ustanowieniem Roku Jubileuszowego jest odpust zupełny. Można go uzyskać pod określonymi warunkami. Są to: stan łaski uświęcającej i brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, Komunia Święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego. Do tych podstawowych warunków dochodzi jeszcze tzw. dzieło jubileuszowe. Pod tym określeniem rozumieć należy każdą z trzech wymienionych niżej aktywności (oczywiście dla uzyskania odpustu wystarczy jedno z tych dzieł). Pierwsza to pielgrzymka do miejsca jubileuszowego, czyli kościoła jubileuszowego. Drugie dzieło to samo tylko nawiedzenie wskazanego kościoła, powiązane z modlitwą i czasem poświęconym na adorację. Trzecie to dzieła miłosierdzia i pokuty, czyli udział w misjach, rekolekcjach, spotkaniach formacyjnych, odwiedzenie i poświęcenie czasu braciom znajdującym się w potrzebie, w trudnej sytuacji (chorym, więźniom, samotnym, osobom starszym i niepełnosprawnym) oraz każde działanie wyrażające ducha pokuty (np. post czy wstrzemięźliwość). Jak podkreśla Papież Franciszek, że przy okazji postu ważne jest przekazanie wsparcia materialnego ubogim. 

Reasumując, aby uzyskać odpust jubileuszowy należy spełnić podstawowe warunki i jedno z dzieł jubileuszowych (pielgrzymka/nawiedzenie/dzieło miłosierdzia lub pokuty). 

Nowością, a zarazem niezwykłą łaską, związaną z Rokiem Jubileuszowym 2025 jest możliwość uzyskania odpustu zupełnego dwukrotnie w jednym dniu. Ten drugi odpust musi być jednak ofiarowany za dusze zmarłych po powtórnym przyjęciu Komunii Świętej w danym dniu. Jest to też związane z koniecznością uczestniczenia przez daną osobę w całej Mszy Świętej, gdyż tylko wówczas może ona przyjąć po raz drugi Ciało Chrystusa. To dublowanie łaski odpustowej, jak można by określić przywilej dwukrotnego przyjmowania Chrystusa do serca w danym dniu i związana z tym pomoc naszym kochanym zmarłym zasługuje na specjalne podkreślenie i wymaga ze strony kapłanów szczególnej uwagi. To ich rolą jest zachęcanie wiernych świeckich do korzystania z tych niezwykłych okazji, aby czas Roku Świętego nie został bezpowrotnie zmarnowany. 

Jak podkreślał już wielokrotnie Papież Franciszek wiara to pielgrzymowanie. Każdy, kto wierzy w rzeczywistości pielgrzymuje. Nasze życie jest pielgrzymką i w tej pielgrzymce ma nam towarzyszyć nadzieja, która zawieść nie może, bo ma swe źródło w miłości Boga, w Jego nieograniczonym miłosierdziu. W tym kontekście nie dziwi fakt, że za hasło całego Roku Jubileuszowego przyjęto słowa: „Pielgrzymi nadziei”. 

Jako chrześcijanie jesteśmy pielgrzymami, kierujemy się nadzieją, ale jesteśmy równocześnie powołani do tego, żeby tę nadzieję przekazywać innym. W tym duchu przeżywać mamy cały ten Rok Jubileuszowy. A skoro w centrum naszej uwagi ma być pielgrzymka to zachęcamy do jak najliczniejszego pielgrzymowania. Postarajmy się w parafiach o odrodzenie pieszej formy pielgrzymowania. Doskonałą ku temu okazją będzie organizacją przez konkretną parafię pielgrzymki do wskazanego kościoła jubileuszowego. Coraz większą popularnością cieszą się dziś tzw. pielgrzymki hybrydowe. Parafia może zorganizować pielgrzymkę, w której jedni wierni pielgrzymują pieszo, inni przyjeżdżają rowerami albo samochodami i wszyscy razem spotykają się w kościele jubileuszowym na wspólnotowej Eucharystii. Zachęcamy, by pielgrzymka odbyła się do kościoła jubileuszowego i była połączona z uczestnictwem w nabożeństwie pokutnym, z możliwością indywidualnej spowiedzi i wspólną Eucharystią. Niezmiennie zachęcamy także do organizowania wydarzeń kulturalnych, takich jak koncerty, festyny, wykłady, podkreślające wyjątkowość tego świętego czasu. Ważnym jest, aby tym Rokiem Jubileuszowym faktycznie i dogłębnie żyć, jako współcześni „pielgrzymi nadziei”.

Kościoły Jubileuszowe Diecezji Kieleckiej:

1. Bazylika Katedralna w Kielcach
     2. Bazylika Narodzenia NMP w Wiślicy
     3. Bazylika Grobu Bożego w Miechowie
     4. Bazylika św. Marcina w Pacanowie
     5. Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Daleszycach
     6. Sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka w Jędrzejowie 
     7. Sanktuarium św. Józefa Opiekuna Rodziny w Kielcach
     8. Sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Lelowskiej w Lelowie
     9. Sanktuarium św. Kingi w Nowym Korczynie
   10. Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Piekoszowie
   11. Sanktuarium Matki Bożej Mirowskiej w Pińczowie
   12. Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej w Piotrkowicach
   13. Sanktuarium Matki Bożej Smardzowickiej w Smardzowicach
   14. Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Bolesnej w Uniejowie
   15. Sanktuarium Matki Bożej Włoszczowskiej Opiekunki Rodzin we Włoszczowie
   16. Sanktuarium Matki Bożej Nawiedzenia w Zielenicach

Obchody Roku Świętego 2025 w diecezji kieleckiej rozpoczną się 29 grudnia 2024 r. i  potrwają do 28 grudnia 2025 roku.

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++

Mesyjasz przyszedł na świat prawdziwy,
I Prorok zacny z wielkimi dziwy,
Który przez swoje znaki
Dał wodzie winne smaki
W Kanie Galilejskiej.

Wesele bardzo zacne sprawiono,
Pana Jezusa na nie proszono
I zwolenników Jego,
By strzegli Pana swego
W Kanie Galilejskiej.

Z wielkim dostatkiem potrawy noszą,
Pana Jezusa, aby jadł, proszą;
Wszystkiego dosyć mają,
Tylko wina czekają
W Kanie Galilejskiej.

Matka zaś Jego, gdy to ujrzała,
Oblubieńcowi dogodzić chciała;
Prosiła swego Syna,
by sprawił z wody wina
W Kanie Galilejskiej.

Pan Jezus, chcąc tym uszlachcić gody,
Kazał nanosić dostatkiem wody;
Hej, gody, gody, gody,
Wnet będzie wino z wody
W Kanie Galilejskiej.

Wnet prawdziwego Boga poznali,
Gdy zamiast wody, wino czerpali;
Hej, wino, wino, wino,
Lepsze, niż pierwej było
W Kanie Galilejskiej.

Przez narodzenie Twojego Syna,
Każ nam nalewać, Panienko, wina;
Hej, wina, wina, wina
U tak dobrego Pana
W Królestwie niebieskim.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 12 stycznia 2025 r. - Święto Chrztu Pana Jezusa:

W pierwszą niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (12 stycznia 2025 r.) Kościół wspomina chrzest Chrystusa w Jordanie. Na święto Chrztu Pańskiego „Obrzędy błogosławieństw” przewidują specjalny obrzęd błogosławieństwa wody i pokropienia wiernych.

W czasie chrztu Jezus objawił się Izraelitom jako Mesjasz namaszczony Duchem Świętym, a następnie rozpoczął działalność publiczną. 

Wydarzenie chrztu Jezusa uwydatnia również objawienie się Trójcy Świętej: Bóg Ojciec przemawia, Syn Boży jest w postaci ludzkiej, a Duch Święty pojawia się nad Nim w postaci gołębicy.

Chrzest Pana Jezusa ma doniosłe znaczenie w życiu Pana Jezusa. Był on jakby dniem konsekracji Jego i namaszczenia Duchem Świętym do najbliższej publicznej misji. Bóg Ojciec dał Jezusowi publiczne świadectwo, że jest Jego Synem umiłowanym.

Święto Chrztu Pańskiego z jednej strony objawia nam Jezusa jako umiłowanego Syna Bożego, posłanego przez Ojca w mocy Ducha Świętego dla zbawienia człowieka, z drugiej zaś strony kieruje uwagę na rzeczywistość naszego chrztu. W tym sakramencie bowiem doświadczamy mocy zbawczej Chrystusa, która wyzwala z niewoli grzechów. Zostajemy także napełnieni Duchem Świętym i w ten sposób każdy z nas staje się umiłowanym dzieckiem Bożym. Kościół obchodzi w ten sposób święto narodzin milionów swoich dzieci, którym dała nowe, Boże życie woda chrztu świętego. Istnieje nakaz liturgiczny, aby w Wielką Noc przystroić chrzcielnicę i pokazać ludowi jako kołyskę jego narodzin dla nieba. Z tej okazji kapłan dokonuje wtedy uroczystego poświęcenia na oczach ludu wody chrzcielnej. Tego dnia powinno się udzielać chrztu wszystkim katechumenom. Temu służy również publiczne odnowienie obietnic chrztu świętego wszystkich wiernych, zebranych w kościele.

Wraz ze świętem Chrztu Chrystusa kończy się liturgicznie okres Bożego Narodzenia. W Polsce jednak jest dawny zwyczaj przedłużania tego czasu do święta Ofiarowania Pańskiego obchodzonego 2 lutego. Dlatego do tego dnia można zachować szopkę w kościele i śpiewać kolędy.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     Drzwi naszych domów lub mieszkań oznaczamy poświęconą kredą cyframi nowego roku oraz inicjałami imion świętych Mędrców: Kacpra, Melchiora i Baltazara (K+M+B 2025) lub w wersji łacińskiej (C+M+B 2025), co możemy również przetłumaczyć jako +Christus mansionem benedicat+ (Niech Chrystus błogosławi [ten] dom). 
+ to nie plus albo dodać, lecz krzyżyk znak błogosławieństwa. 

+++++++++++++++++++++++++++++